خطوط

بخور آویشن و بابونه
‫خطوط کج و معوجی رسم می کند از مه،
‫بر شیشه های پنجره،
‫خطوطی که کلمه است،
‫و کلماتی که هزاران ترانه ی نخوانده است،
‫ترانه ای که سازش را باد نواخته
‫به گوش اقاقی های عاشق در بهار.
‫باشد که بنوازدش بر آغوشی گشوده در تصویری خاکستری گون
‫که نیمی اش دریاست و نیمی آسمان.
امید که رد دستانش را بر شانه هایش بیابد
‫در بی خوابی اندوهناک شب های سرد و بی بهانه زمستان